نانوالیاف هسته-پوسته فیبروئین ابریشم-پلی‌وینیل الکل: ساختار و رفتار رهایش کنترل شده

ساختارهای نانولیفی هسته-پوسته تهیه‌ شده از پلیمرهای زیست‌سازگار و زیست‌تخریب‌پذیر نظیر فیبروئین ابریشم، کاربردهای بالقوه فراوانی در مهندسی بافت و دارورسانی دارند. در این بررسی، الکتروریسی هم‌محور فیبروئین ابریشم به‌عنوان جزء پوسته و ترکیب سالیسیلیک ‌اسید و پلی‌وینیل‌الکل در هسته، برای تهیه ساختار نانولیفی هسته-پوسته انجام شد. اثر تغییرات غلظت، رسانایی الکتریکی و گرانروی ‌محلول‌ها با استفاده از روش‌های طیف‌سنجی‌ زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، گرانروی‌سنجی و رسانایی‌سنجی محلول‌ها، طیف‌نورسنجی فرا‌بنفش، میکروسکوپی‌های الکترونی پویشی (SEM) و عبوری (TEM) بر قطر نهایی نانوالیاف هسته-پوسته تهیه ‌شده و رفتار رهایش آن‌ها بررسی شد. در نهایت سعی شد تا مدل مناسبی برای رفتار رهایش سالیسیلیک اسید از این ساختار هسته-پوسته ارائه شود. نتایج نشان داد، قطر نهایی نانوالیاف هسته-پوسته به‌دست آمده در محدوده  (22±)110nm تا nm  (71±) 250 و قطر هسته آن‌ها 40nm تا 80nm متغیر بود. با توجه به نقش رسانا‌کنندگی جزء پوسته در الکتروریسی هم‌محور، ارتباط مستقیم بین افزایش غلظت محلول پوسته و قطر نهایی در نتایج مشاهده شد، درحالی‌که افزایش غلظت محلول هسته در همه شرایط اثر معناداری بر قطر الیاف الکتروریسی ‌شده نداشت. نتایج نشان داد، غلظت محلول هسته تنها عامل تعیین‌کننده‌ قطر نانوالیاف نیست و اثر اختلاف گرانروی و رسانانندگی الکتریکی محلول ‌پوسته و هسته نیز نقش مؤثری بر قطر نهایی نانوالیاف دارد. مطالعه رهایش سالیسیلیک اسید نشان داد، نسبت ترکیب درصد پوسته و هسته، عامل مؤثری بر مقدار و سرعت رهایش از این ساختارهاست، به‌طوری که افزایش مقدار سالیسیلیک اسید رها شده و سرعت رهایش آن با افزایش درصد پلی‌وینیل‌الکل در ترکیب هسته مشاهده شد.